طرح اضطراری

طرح اضطراری/برنامه بحران می تواند برای همه خانواده ها مفید و اطمینان بخش باشد که فرزندانی با تغییرات عملکردی متفاوت دارند. 

شهرداری موظف است در مواقع بروز شرایط اضطراری کمک کند. بنابراین، یک طرح اضطراری فردی باید از قبل ایجاد شود. زیرا اگر والدین بیمار شوند چه؟ یا دیگر شرایط بحرانی در خانه به طور ناگهانی ایجاد می شود؟ بسیاری از فرزندان خانواده‌هایی که عضو ما هستند لزوماً نمی‌توانند تحت مراقبت خانواده و دوستان در چنین شرایطی قرار گیرند، زیرا نیاز به کمک به حدی است که آنها به مراقبانی آموزش دیده با آموزش پیشرفته نیاز دارند. 

همه مشاغلی که مسئولیت کودکان، جوانان و بزرگسالان با وظایف مختلف را بر عهده دارند، وظیفه دارند دستورالعمل های مشترکی را برای رسیدگی به مسائل مشخصی که ممکن است پیش بیاید، تهیه کنند. وظیفه تهیه طرح اضطراری در بند 3-1 و 5-2 قانون خدمات بهداشتی و درمانی تعیین شده است. 

برای کودکانی که مشکلات پیچیده بزرگی دارند، ممکن است لازم باشد یک طرح اضطراری بیشتر به صورت جداگانه تهیه شود و آن را در IP کودک (طرح فردی) لنگر بیاندازد. 

بیایید مثالی بزنیم:

خانواده ای پنج نفره که یکی از فرزندانشان به شدت بیمار است، نیاز شدیدی به کمک دارند و بیشتر روز به 1 تا 2 مراقب نیاز دارند. 

اگر مادر یا پدر بیمار شوند چه کسی می تواند به خانواده کمک کند؟ 

اگر مادر در شرف زایمان باشد چه؟ یا اگر خواهر یا برادر تصادف کرده و باید به بیمارستان برود؟ برخی از کودکان آنقدر بیمار هستند که نزدیکترین خانواده و دوستانشان نمی توانند کمک کنند، زیرا کار مراقبت بسیار پیچیده است و نیاز به آموزش خوب از قبل دارد. نیاز به کمک بسیار فراتر از آن چیزی است که می توان از مادربزرگ یا عموی انتظار داشت که بتواند به شیوه ای مسئولانه از عهده آن برآید. 

به هر خانواده توصیه می شود با همکاری شهرداری یک طرح اضطراری ایجاد کنند. ترجیحاً می توان این مورد را در IP کودک (طرح فردی) لنگر انداخت. عاقلانه است که ترسیم کنید با چه کسی می توانید تماس بگیرید، آن هم در خارج از ساعات کاری عادی، زیرا بحران ها در زمان های نامطلوب نیز رخ می دهند. عاقلانه است که سناریوهای مختلف را از قبل برای اطمینان از ایمنی برای کل خانواده و همچنین رعایت الزامات قانونی مبنی بر اینکه شهرداری باید خدمات بهداشتی و مراقبتی لازم و سالم را در همه حال ارائه دهد، اندیشیده شود.

راهنمای اداره بهداشت، در مورد خدمات خوب بهداشتی و مراقبتی برای افراد دارای معلولیت رشدی، به شرح زیر است: 

شهرداری و هماهنگ کننده باید خانواده را به عنوان یک کل ببینند، به ویژه زمانی که کودک در خانه زندگی می کند و والدین وظایف مراقبتی را بر عهده دارند. 

یک طرح اضطراری خوب (طرح اضطراری) امنیت و قابلیت پیش بینی را برای کل خانواده فراهم می کند. متأسفانه در شهرداری ها نسبت به چنین طرح های اضطراری و اجرای آنها رویه های متفاوتی وجود دارد. از آنجایی که این برای کل خانواده بسیار مهم است، ما باید تفکر را برجسته و تشویق کنیم و در خط مقدم شرایط بحرانی باشیم تا راه حل ها ساده باشند و تسکین واقعی در بحران را فراهم کنند. این ایده خوبی نیست که والدینی که فامیل هستند خسته شوند، زیرا به احتمال زیاد برای مدت طولانی با وظایف مراقبتی سنگین مواجه خواهند شد. شهرداری مسئولیت دارد پس طرح اضطراری بدی که به درد خانواده نمی خورد را نپذیرید! 

برای تهیه یک طرح اضطراری، باید با هماهنگ کننده/فرد تماس در دفتر تخصیص در شهرداری تماس بگیرید. 

راهنمای اقوام از اداره بهداشت نروژ نیز برای الهام گرفتن از آن خوب است. که در فصل 6 در راهنما کمی در مورد حمایت از بستگان در شرایط حاد و بحران وجود دارد. 

نمونه هایی از اینکه چگونه یک طرح اضطراری می تواند برای شخصی کار کند:

• برای کسانی که BPA دارند، می توان ساعات بیشتری را به عنوان یک تصمیم فوری در نظر گرفت. اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی دستیار دارید تا به احتمال زیاد کسی در کوتاه مدت حضور پیدا کند.
• امداد (خصوصی یا مسکونی): می توانید مستقیماً تماس بگیرید و در صورت نیاز، امداد اضطراری را ترتیب دهید. برخی از شهرداری ها به اصطلاح "مکان های بحران" در دسترس هستند.
• در آی پی کودک یادداشت کنید که در شهرداری/اداره تخصیص در مواقع اضطراری خارج از ساعت کاری عادی با چه کسی می توان تماس گرفت. برخی از شهرداری ها از هماهنگ کننده/دفتر تخصیص می خواهند که استفاده از «فضای بحران» را تأیید کند.
• نقل مکان با کودک در بیمارستان (ارجح نیست، اما اگر شهرداری وارد عمل نشود، می تواند یک راه حل اضطراری باشد).
• کمک در منزل که در آن یکی از اعضای خانواده/دوست با شهرداری برای X تعداد ساعت در ماه/سال توافق کرده است و/یا می تواند برای امداد در صورت بیماری و غیره استفاده شود. 

قوانین / دستورالعمل:

اداره بهداشت نروژ راهنمایی هایی را در مورد خدمات بهداشتی و مراقبتی خوب برای افراد دارای ناتوانی های رشدی ارائه می دهد

ناظر نزدیک اداره بهداشت نروژ 

قانون خدمات بهداشتی و درمانی

بخش 3-1. مسئولیت کلی شهرداری در قبال خدمات بهداشتی و درمانی

شهرداری باید اطمینان حاصل کند که به افرادی که در شهرداری می مانند، خدمات بهداشتی و مراقبتی لازم ارائه می شود.

مسئولیت شهرداری شامل تمامی گروه های بیمار و استفاده کننده از جمله افراد مبتلا به بیماری جسمی یا روانی، آسیب یا رنج، مشکلات دارویی، مشکلات اجتماعی یا اختلال در عملکرد می باشد.

مسئولیت شهرداری طبق بند اول مستلزم تعهد به برنامه ریزی، اجرا، ارزیابی و اصلاح فعالیت ها است به نحوی که محدوده و محتوای خدمات مطابق با الزامات مقرر در قانون یا مقررات باشد. پادشاه می تواند در مقررات، مقررات بیشتری را در مورد محتوای وظیفه ایجاد کند.

خدمات بهداشتی و درمانی شهرداری شامل خدمات بهداشتی و مراقبتی سازماندهی شده عمومی است که به شهرداری ایالتی یا شهرستانی تعلق ندارد.

خدمات مندرج در بند اول می تواند توسط خود شهرداری یا با انعقاد قرارداد شهرداری با سایر ارائه دهندگان خدمات دولتی یا خصوصی ارائه شود. قراردادها قابل انتقال نیستند.

§ 3-5 مسئولیت شهرداری در قبال کمک فوری

شهرداری باید فوراً خدمات بهداشتی و مراقبتی را به فرد ارائه یا ارائه دهد، زمانی که فرض شود کمکی که شهرداری می تواند ارائه دهد به فوریت مورد نیاز است. مسئولیت شهرداری در قبال کمک فوری بعد از اولین جمله شامل معاینه، معالجه یا سایر کمک هایی است که ارائه آن از سوی شهرداری منطقی است.

تکلیف کمک فوری طبق بند اول در صورتی ایجاد نمی شود که شهرداری بداند کمک های لازم توسط دیگرانی انجام می شود که بنا به شرایط به ارائه به موقع آن نزدیکتر هستند.

شهرداری باید به بیماران و کاربرانی که نیاز به کمک فوری دارند اسکان 24 ساعته برای خدمات بهداشتی و درمانی ارائه دهد. این وظیفه فقط شامل بیماران و کاربرانی می شود که شهرداری فرصت بررسی، درمان یا ارائه مراقبت از آنها را دارد.